Το κίνημα των κίτρινων γιλέκων εισήλθε στην «τέταρτη πράξη» του αυτό το Σαββατοκύριακο, με άλλον ένα γύρο ριζοσπαστικών κινητοποιήσεων, με πολύ περισσότερο κόσμο από την επίσημη εκτίμηση των 130.000 (ενδεχομένως 500.000). Αυτή τη φορά, η κρατική καταστολή ήταν ακόμη πιο βάναυση, με 89.000 αστυνομικούς σε όλη τη Γαλλία που εμπόδισαν τα κίτρινα γιλέκα από το να διαδηλώσουν – ειρηνικά ή όχι – και προχωρησαν σε 2000 συλλήψεις.
Η κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη Γαλλία κινείται με αστραπιαία ταχύτητα. Σε λιγότερο από έναν μήνα, το κίνημα «κίτρινα γιλέκα» έφερε την χώρα στο κατώφλι μιας επαναστατικής κατάστασης. Ποιος θα είναι ο αποφασιστικός παράγοντας που θα σπρώξει το κίνημα μπροστά; Στην ανάλυσή του για την κατάρρευση της Δεύτερης Διεθνούς, ο Λένιν απαρίθμησε τους αντικειμενικούς όρους για μια επανάσταση: «1) Όταν είναι αδύνατο για την άρχουσα τάξη να διατηρήσει την εξουσία της χωρίς καμία αλλαγή. Όταν υπάρχει μια κρίση με τη μία ή την άλλη μορφή ανάμεσα στις κυρίαρχες τάξεις, που οδηγεί σε ρωγμή μέσα από την οποία ξεσπά η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση των καταπιεσμένων τάξεων. Για να λάβει χώρα μια επανάσταση δεν είναι συνήθως αρκετό για τις «καταπιεσμένες τάξεις να μη θέλουν να ζήσουν με τον παλιό τρόπο. 2) Όταν τα βάσανα και η δυσαρέσκεια των καταπιεσμένων έχουν αναπτυχθεί με πιο οξύ τρόπο από ό,τι συνήθως. 3) Όταν σαν συνέπεια των πιο πάνω αιτιών, υπάρχει μια άξια υπολογισμού αύξηση στην δραστηριότητα των μαζών, που αδιαμαρτύρητα αφήνουν τους εαυτούς τους να ληστεύονται σε “καιρό ειρήνης”, αλλά σε καιρούς ταραγμένους, σπρώχνονται από όλες τις συνθήκες της κρίσης αλλά και από τις “ανώτερες τάξεις”, προς ανεξάρτητη ιστορική δράση!»
Από την 1η Δεκεμβρίου, τα γαλλικά ΜΜΕ προβάλουν διαρκώς τις εικόνες σύγκρουσης των «κίτρινων γιλέκων» με την αστυνομία στο Παρίσι. Τόσο οι δημοσιογράφοι όσο και οι πολιτικοί καταδικάζουν «τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται», με την αξιοσημείωτη εξαίρεση της βάναυσης βίας της αστυνομίας απέναντι στους διαδηλωτές, που έχει ήδη αφήσει πίσω ένα νεκρό και δεκάδες σοβαρά τραυματίες.
H κινητοποίηση των “gilets jaunes” («κίτρινα γιλέκα») σηματοδοτεί ένα σημαντικό βήμα για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης στη Γαλλία. Χωρίς κόμμα, συνδικάτο και καμία προϋπάρχουσα οργάνωση, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν συμμετάσχει σε αυτό το κίνημα ενάντια στην αύξηση της φορολογίας των καυσίμων και έχουν κερδίσει την πλειοψηφία του γαλλικού λαού με το μέρος τους.
Η σύγκρουση μεταξύ της ιταλικής κυβέρνησης και της Ε.Ε έχει φτάσει στα πρωτοσέλιδα των μεγάλων εφημερίδων σε ολόκληρο τον κόσμο. Για να καταλάβουμε πλήρως την σημασία αυτής της σύγκρουσης και τις συνέπειες της, πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στις πολιτικές αναταράξεις που προκάλεσαν οι εκλογές της 4ης Μαρτίου.
Ο Μπολσονάρο κέρδισε το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της Βραζιλίας με το 55% των ψήφων, νικώντας το εργατικό κόμμα (PT), ο υποψήφιος του οποίου έλαβε 45 %. Αυτό το αποτέλεσμα είναι ένα σημαντικό πισωγύρισμα για την εργατική τάξη και τους φτωχούς της Βραζιλίας. Πρέπει να κατανοήσουμε τι σημαίνει αυτό το αποτέλεσμα, τι οδήγησε σε αυτή την κατάσταση και ποια στρατηγική πρέπει να ακολουθήσει το εργατικό κίνημα για να αντιμετωπίσει αυτή την αντιδραστική κυβέρνηση.
Οι πρόσφατες εκλογές ήρθαν να γκρεμίσουν τη ρόδινη εικόνα που παρουσιάζουν οι σοσιαλδημοκράτες διεθνώς για τη Σουηδία και να αποκαλύψουν ότι κάτω από την επιφάνεια αναπτύσσονται οι ίδιες τάσεις της ταξικής πόλωσης και της αστάθειας που βλέπουμε σε άλλες χώρες.
Τι συμβαίνει στην παγκόσμια οικονομία; Μια μαρξιστική ανάλυση. Απόσπασμα κειμένου της Διεθνούς Εκτελεστικής Επιτροπής της IMT (Διεθνής Μαρξιστική Τάση, η διεθνής οργάνωση στην οποία συμμετέχει η Κομμουνιστική Τάση) για το επικείμενο παγκόσμιο συνέδριο της οργάνωσης (Τορίνο, Ιταλία, Ιούλιος 2018).
Δύο δεκαετίες έχουν περάσει από τότε που ο Francis Fukuyama δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο «Το τέλος της ιστορίας και ο τελεύταιος άνθρωπος», ανακηρύσσοντας έτσι τον οριστικό θρίαμβο της οικονομίας της αγοράς και της αστικής δημοκρατίας. Η ιδέα αυτή φάνηκε να επιβεβαιώνεται από τα σχεδόν 20 χρόνια καλπάζουσας ανόδου των αγορών, αλλά και την σχεδόν αδιάκοπη οικονομική ανάπτυξη. Οι πολιτικοί, οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι μάνατζερς της Wall Street ήταν πεπεισμένοι ότι είχαν εξημέρωσει τελικά τον οικονομικό κύκλο της ανάπτυξης και της υφέσης.
Ο Μάης του ’68 ήταν η μεγαλύτερη επαναστατική γενική απεργία στην ιστορία. Το πανίσχυρο αυτό κίνημα ξέσπασε στην κορύφωση της μεταπολεμικής οικονομικής ανόδου του καπιταλισμού. Τότε, όπως και μέχρι σήμερα, οι αστοί και οι απολογητές τους έδιναν συγχαρητήρια στους εαυτούς τους, λέγοντας ότι οι επαναστάσεις και η ταξική πάλη αποτελούν στοιχεία του παρελθόντος. Τότε ήρθαν τα γαλλικά γεγονότα του 1968, που φάνηκαν να πέφτουν σαν κεραυνός εν αιθρία. Η πλειοψηφία της επίσημης Αριστεράς αιφνιδιάστηκε από τα γεγονότα, αφού είχε ξεγράψει την ευρωπαϊκή εργατική τάξη από τις επαναστατικές δυνάμεις.
Έξι σύντροφοι της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης (ΙΜΤ) συνελήφθησαν χτες, 22/04/2018, στο Καράτσι του Πακιστάν από το στρατό και τους «Σίντι Ρέιντζερς», μια παραστρατιωτική δολοφονική οργάνωση συνεργαζόμενη με το κράτος. Είναι ανάγκη να αναδείξουμε το θέμα στο φοιτητικό και εργατικό κίνημα σε ολόκληρο τον κόσμο. Χρειαζόμαστε μηνύματα διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης. Να δράσουμε άμεσα!
Μετά από όλη τη φασαρία, τη θορυβώδη προπαγάνδα και τους ελιγμούς στα Ηνωμένα Έθνη, η αποκαλούμενη κατάπαυση πυρός στη Συρία διακόπηκε ξαφνικά, ντροπιαστικά και αμετάκλητα. Στην πραγματικότητα ήταν έκτρωμα, νεκρό πριν καν γεννηθεί.
