آمریکا: تحلیلی مختصر از انتخابات 2009

Persian translation of USA: A Brief Analysis of Election 2009 (6 November 2009)

تام تراتیر

× فعال گروه "اتحادیه بین‌المللی کارگران" در آمریکا

ترجمه بابک کسرایی

babakkasrayi@yahoo.com

انتخابات میانی در روز 3 نوامبر 2009 در چند نقطه از کشور برگزار شد. در نیوجرسی و ویرجینیا، دموکرات‌ها، حزبِ در قدرت، از فرمانداری افتادند. در نیویورک سیتی، بلومبرگ، شهردار جمهوریخواه حاکم، با رای 51 به 46 درصد انتخاب شد با این‌که 14 برابر رقیب دموکرات خود خرج کرده بود! مردم از فلاکتی که دولت‌های ایالتی و محلی تحمیل می‌کنند خشمگین هستند. در ضمن هم کورزین، فرماندار معزول نیوجرسی و بلومبرگ وال استریتی‌های پولدار دانسته می‌شوند و در حال حاضر این خیلی تصویر محبوبی نیست.

در ضمن در منطقه‌ی 23 در شمال ایالت نیویورک، دموکرات‌ها در انتخاباتی ویژه کرسی‌ای را تصاحب کردند که از زمان جنگ انفصال تاکنون پایگاه محکم جمهوری‌خواهان بود. بسیاری از راست‌گرایان از جمله سارا پی‌لن می‌خواستند این کرسی را به نامزد حزب محافظه‌کار برسانند چرا که نامزد رسمی جمهوری‌خواهان را "زیادی لیبرال" می‌دانستند. حمایت آن‌ها از نامزد حزب محافظه‌کار باعث شد نامزد جمهوری‌خواه استعفا دهد. نتیجه؟ دموکراتِ "لیبرال"تر انتخاب شد.

سیاست سرمایه‌داری از دهه‌ی 1970 که دوره شکوفایی اقتصادی پس از جنگ تمام شد به سمت راست حرکت کرده است. نظام سرمایه‌داری در زوال است و آن‌ها می‌خواهند کارگران و طبقه‌ی متوسط حسابی خرج این بحران را بدهند. در نتیجه سرمایه‌داران نمی‌خواهند و نمی‌توانند هیچگونه اصلاحاتی را تحمل کنند. وقتی نظام رو به شکوفایی بود چند خرده نانی از روی میز پایین می‌ریختند تا صلح اجتماعی را حفظ کنند. اما نظام دیگر این را ممکن نمی‌کند.

اما با این‌که نظام طبقه‌ی حاکمه را به راست می‌برد، در طبقه‌ی کارگر هم عصبانیت پیدا شده. این عصبانیت اغلب خود را به شیوه‌ی سردرگم و مخدوش نشان می‌دهد چرا که در این کشور حزب توده‌ایِ طبقه‌ی کارگر را نداریم. مثلا راست‌گرایانِ حزب جمهوریخواه خود را "ضدحکومتی" تبلیغ می‌کنند با این‌که تمام خرج‌شان را شرکت‌های بزرگ می‌دهند! آن‌ها در ضمن موفق شده‌اند مخالفین تغییرات در خدمات درمانی را با ادعای دفاع از مدیکر متحد کنند. آن‌ها آگهی‌هایی در مخالفت با برنامه‌ی خدمات درمانی اوباما پخش کردند (برنامه‌ی اوباما که تازه یک میلیون کیلومتر از خدمات درمانی اجتماعی فاصله دارد) و توضیح دادند که این برنامه باعث از دست رفتن شغل‌های ارزمندی می‌شود که آن‌ها می‌خواهند تا پای جان از آن دفاع کنند!

این نشان می‌دهد که راست‌ها می‌دانند روحیه‌ی توده‌ها مناسب کاهشِ برنامه‌های اجتماعی نیست. اما این دقیقا همان کاری است که دموکرات و جمهوری‌خواه، لیبرال و محافظه‌کار باید انجام دهند. آن‌ها باید ضداصلاحات را نهادینه کنند، چند برنامه‌ی اجتماعی موجود را بیشتر کاهش دهند چرا که سرمایه‌داری بحران‌زده‌ی آمریکا اینگونه می‌خواهد. با سر به فلک کشیدن کسری بودجه فدرال آن‌ها باید به فکر اضافه کردن مالیات‌ها و کاهش برنامه‌های اجتماعی برای مقابله با این بدهی باشند.

در ایالتِ مین، رفراندومی برای لغو برابری ادواج برای مردان و زنان هم‌جنس‌گرا تصویب شده است. این استراتژی دیگر طبقه‌ی حاکم است: تفرقه بیافکن و حکومت کن. با پیش روی بحران، هدف آن‌ها شکاف انداختن بین طبقه کارگر و به جنگ انداختن مردم به جای وحدت آن‌ها علیه شرکت‌های بزرگ است.

در اهایو، ساخت چهار کازینو تایید شده با این وعده که مقداری شغل در این ایالت که 11 درصد بیکاری دارد ایجاد می‌شد. این "راه‌حل" ثروتمندان است: درآمدتان را با این امید مستاصلانه قمار کنید که شاید به نوایی رسیدید!

وقتی می‌رسد که بحران کنونی خود را در جدالی تند و تیز در جنبش کارگری نشان می‌دهد. آن رهبران کارگری که خواسته بودند به دموکرات‌ها اعتماد کنیم توسط اعضا به چالش کشیده می‌شوند. کارگران متوجه نیاز به آلترناتیوی سیاسی می‌شوند برای مبارزه با جمهوری‌خواهان که دشمن علنی طبقه‌ی کارگر هستند و دموکرات‌ها که مدعی دوستی هستند و به همان اندازه به دست شرکت‌های بزرگ اداره می‌شوند. با پیشروی این جدال، امکان برپایی حزب کارگری توده‌ای به واقعیت بدل می‌شود. با عصبانیت موجود در میان کارگران و جوانان آیا شک داریم که چنین حزبی نتایج سیاسی بسیار خوبی می‌گیرد با این‌که سیاستمداران و رسانه‌ها بیرحمانه به جنگ این عقیده می‌روند. در آخرین انتخابات، میزان شرکت بسیار پایین بود چرا که کارگران نه آلترناتیوی واقعی که "آن یکی آدم" را می‌دیدند. کارگران و جوانانی که در حال حاضر "بی‌عمل" هستند در مقابل پیشنهاد آلترناتیو توده‌ای کارگری به شمار بسیار به سازماندهی و رای دادن به چنین حزبی روی می‌آورند. کارگران و جوانان که خواهان تغییر این نظام هستند باید به گروه "اتحادیه بین‌المللی کارگران" (WIL, Workers International League) بپیوندند تا برای این چشم‌انداز مبارزه کنند و کمک کنند تغییراتی واقعی به منافع اکثریت عظیم و نه فقط چند فرد ثروتمند انجام شود.

منبع: در دفاع از مارکسیسم، وب‌سایت گرایش بین‌المللی مارکسیستی (Marxist.com)، 6 نوامبر 2009