تودههای ایران پس از سالها بیعملی ظاهری علیه دیکتاتوری جمهوری اسلامی به پا خواستهاند. رویدادهای طوفانی که پس از تقلب در انتخابات در خرداد سال ۸۸ صورت گرفت چیزی به جز مراحل اولیهی انقلابی مردمی نبود؛ این انقلاب شایسته حمایت کامل ما کمونیستها است.
جنبشی که بعضیها دوست دارند نام «سبز» بر آن بگذارند از بسیاری جهات مشابه انقلاب ۱۹۰۵ روسیه است که در آن تودههای روسیه به رهبری چهرهی متناقضی همچون پدر گاپون در حالی قدم به عرصه سیاست گذاشتند که نمادهای مذهبی و تصاویر مریم باکره را حمل میکردند.
در ایران نیز به همین سان٬ فقدان حزب و سازمان انقلابی در ابتدا تودهها را مجبور کرد چهرهای کم و بیش اتفاقی٬ میرحسین موسوی٬ را نه به عنوان رهبر که به عنوان نقطه محور جنبش پیش بگذارند. میرحسین و بقیه «اصطلاحطلبان» ربطی به اعضای این جنبش ندارند – نه در شیوهی زندگی و نه در اهداف و آمال.
در واقع برخلاف ادعای برخی از باصطلاح «مارکسیستها» دلایل ظاهری و بلافصل این جنبش ربطی به ریشههای واقعی و بنیادینش ندارد. ریشههای بنیادین وضعیت کنونی چیزی نیست مگر مصائب بیپایان نظام سرمایهداری. تا وقتی این نظام سر پا است جامعه ایران مملو از سرکوب و فقر و بدبختی و خشونت و فساد خواهد بود که به تلاطمات انقلابی میانجامد.
تا وقتی که جامعه بر پایه مالکیت خصوصی و دولتملت به طبقات تقسیم میشود٬ نمیتوان صحبت از رشد واقعی علم٬ فنآوری و روابط انسانی کرد – درست برعکس. چنانکه دیدهایم این عوامل زوال مییایبند.
هدف بلافصل ما سرنگونی جمهوری اسلامی است. رژیم اسلامی آفتی است که ایرانیان بیش از سه دهه است از آن رنج میبرند اما فقدان رهبری انقلابی احتمالا منجر به جایگزینیاش با نوعی دموکراسی بورژوایی میشود. این رژیمی بسیار ناپایدار خواهد بود. چنین رژیمی قادر به ارضای حتی کمترین نیازهای تودهها نخواهد بود. بحران اقتصادی جهانی جای چندانی برای تحرکات سرمایهداران نخواهد گذاشت.
در نتیجه طولی نمیکشد که چنین دولتی حمله به شرایط زندگی را مثل رژیم اسلامی از سر بگیرد. اما این بار با مقاومت کارگران و تودههای فقیر روبرو میشود که تلاش میکنند هر روز بیشتر بر پایه طبقاتی به نبرد با بورژوازی بخیزند. تودهها از طریق تجربههای خود میآموزند که تنها راه نجات از بربریت سرمایهداری٬ انقلاب سوسیالیستی است.
کمونیستها و جنبش
بر این بنیان است که ما کمونیستهای هوادار «گرایش مارکسیستی بینالمللی» (IMT ) وبسایت فارسی خود را به راه میاندازیم. ما حامی تمام و کمال این جنبش هستیم و خود را بخش کمونیستی آن میدانیم. ما میفهمیم که تنها راه حل برای تودهها مبارزه برای سوسیالیسم است و میدانیم که آنها از طریق تجربهی خود به سمت همین نتایج میآیند.
مبارزه برای تحقق پیروزی واقعی باید بر پایه طبقاتی انجام شود – نه به معنی «کارگران علیه بقیه» که به معنی رهبری تودههای ستمدیده به دست طبقهی کارگر علیه بورژوازی و نمایندگان سرمایه. از این رو است که نامی که برای خود برگزیدهایم٬ «مبارزه طبقاتی» نیاز به توضیح بیشتر ندارد.
باید تاکید کنیم که هیچ انقلابی اینگونه شروع نمیشود که تودهها با برنامه کامل خود به خیابان بیایند. در واقع یکی از مشخصههای اصلی تمام انقلابات روند همیشگی عروج و افول شعارها و رهبران بوده است. در حال حاضر موانع اصلی در مقابل جنبش فقدان سازمان تودهای واقعی٬ فقدان برنامه٬ فقدان حزب و رهبری انقلابی و مهمتر از همه فقدان دخالت طبقه کارگر به مثابه طبقه است.
شرکت در مبارزات٬ شانه به شانه با کارگران و تودههای ستمدیده٬ و توضیح صبورانه افکار مارکسیسم و ضرورت سوسیالیسم وظیفهی ما است. ما باور داریم که اینگونه بسیار ممکن است اکثریت تودههای ایران را به پرچم کمونیسم جلب کنیم.
ما البته علاقهای به شرکت در جنجالهای حقیر و منزویِ فرقههای کوچک نداریم اما با هر گروه صادقی با خوشحالی تمام همکاری و گفتگو میکنیم. ما بین کسانی که صمیمانه میخواهند در مورد راه پیشروی جنبش و کمونیستها صحبت کنند و کسانی که تنها میخواهند بحث کنند تا وظیفه دردآور ساختن سازمان انقلابی را کنار بگذارند٬ تمایز قائل میشویم.
پیش به سوی سوسیالیسم
امکان شکست همیشه در مبارزه نهفته است اما در حال حاضر امکان پیروزی حتی بیشتر است. شرایط ساختن سوسیالیسم هیچوقت اینقدر محیا نبوده و نیروهای ارتجاع هیچوقت به سرعت امروز نیرو از کف ندادهاند. پیروزی سوسیالیسم در ایران تنها راه تحقق ظرفیت تودهها است. در صورت کسب این پیروزی این نه تنها انگیزش عظیمی به تمام مردم ستمدیدهی جهان برای به پا خواستن میدهد که در ضمن راه را برای پیشرفت بیسابقهی علم و فرهنگ باز میکند.
در ضمن باید تاکید کنیم که انقلاب ایران بنا به ماهیت و ضرورت نمیتواند محدود به مرزهای جمهوری اسلامی باشد و چنین نخواهد بود. پیروزی در ایران تنها مقدمهی برپایی فدراسیون سوسیالیستی خاورمیانه است که خود راه را برای سوسیالیسم جهانی باز میکند.
به ما بپیوندید
ما تمامی انقلابیون صادق را تشویق میکنیم به ما بپیوندند و به ساختن وبسایتمان به عنوان ارگان کمونیستهای درون جنبش کمک کنند. ما از بحث و گفتگو در مورد قدم بعدی برای جنبش و برای کمونیستهای درون آن استقبال میکنیم. بدینوسیله علاوه بر افتتاح وبسایت سندی را منتشر میکنیم که مدتی در کار آماده کردن آن بودهایم. امیدواریم این سند که «ریشههای تاریخی انقلاب ایران و وظایف مارکسیستهای انقلابی» نام دارد بتواند به بحث بیشتر و جهتگیری ما یاری برساند.
جمعی از هواداران «گرایش بینالمللی مارکسیستی»
هیئت سردبیری «مبارزه طبقاتی»
اردیبهشت ۱۳۸۹
مه ۲۰۱۰
Source: Mobarezeye Tabaghati (Iran)