Greek

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το σημαντικό έργο των Άλαν Γουντς και Τεντ Γκραντ "Η Διαλεκτική σε αντεπίθεση" (Reason in Revolt) που εκδόθηκε το 1995 και κατάφερε να προσεγγίσει αξεπέραστα τις σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις από τη σκοπιά του διαλεκτικού υλισμού, της φιλοσοφίας του μαρξισμού.

Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας στη Βουλή ήταν μια «πύρρειος» νίκη για τη συγκυβέρνηση Παπαδήμου, η οποία είχε βάλει σαν στόχο τη συγκέντρωση πάνω από 200 ψήφων υπέρ των μέτρων. Τελικά 199 βουλευτές ψήφισαν υπέρ «επί της αρχής», ενώ 190 ήταν αυτοί που ψήφισαν το συνολικό πακέτο των μέτρων. Οι απώλειες ήταν σημαντικές : 22 βουλευτές για το ΠΑΣΟΚ και 21 για τη ΝΔ, παρ’ ότι οι ηγεσίες απείλησαν με διαγραφή και με αποκλεισμό των βουλευτών από τις επόμενες εκλογικές λίστες. Έτσι η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ από 160 βουλευτές το 2009 αριθμεί πλέον μόλις 131, της ΝΔ από 73 μόλις 62, ενώ 63 βουλευτές είναι πλέον «ανεξάρτητοι».

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, μικροεπαγγελματίες και νέοι προσπάθησαν να συγκεντρωθούν χθες στο Σύνταγμα και στις μεγάλες πλατείες δεκάδων άλλων μεγάλων πόλεων για να διαδηλώσουν ενάντια την κυβέρνηση και την τρόικα. Η μαζικότητα της χθεσινής κινητοποίησης ήταν χωρίς προηγούμενο και αντανακλούσε τόσο την γενικευμένη οργή από τη μείωση του ετήσιου εργατικού εισοδήματος κατά 3 μισθούς, τη μείωση του κατώτατου μισθού στα 410 ευρώ «καθαρά» (στα 320 για τους νέους έως 24 ετών) και τις νέες μειώσεις στις συντάξεις, όσο και την αισιοδοξία που δημιούργησε στους εργαζόμενους η αίσθηση αδυναμίας της κυβέρνησης μετά την αποχώρηση του ΛΑΟΣ και τη διάσπαση των

...

Ακριβώς δώδεκα μήνες πριν, σε ένα άρθρο με τίτλο: 2011: Αισιοδοξία ή Απαισιοδοξία, έγραψα τα εξής: «Η πρώτη επίδραση της κρίσης ήταν ένα σοκ, όχι μόνο για τους αστούς αλλά και για τους εργαζομένους. Υπήρξε μια τάση οι εργαζόμενοι να προσπαθήσουν να κρατηθούν με κάθε τρόπο στη δουλειάς τους αποδεχόμενοι μεγάλες περικοπές στους μισθούς τους, κάτι που ήταν φυσιολογικό, ιδιαίτερα από τη στιγμή που οι ηγέτες των συνδικάτων και των κομμάτων τους δεν προσέφεραν καμία εναλλακτική λύση. Αλλά αυτή διάθεση θα μετατραπεί γρήγορα σε ένα γενικό αίσθημα θυμού και πικρίας, η οποία αργά η γρήγορα θα επιδράσει πάνω στις μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων»

Διαβάστε το 2ο και τελευταίο μέρος του άρθρου του Alan Woods σχετικά με το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι αναγνωρισμένοι αστοί οικονομολόγοι αναγκάζονται να παραδεχθούν ότι ο Μαρξ είχε τελικά δίκιο.

Η κρίση του καπιταλισμού συνοδεύεται από μια κρίση στην αστική σκέψη: η φιλοσοφία, οι οικονομικές επιστήμες, η ηθική - όλα βρίσκονται σε κρίση. Αντί της προηγούμενης αισιοδοξίας των αστών που δήλωναν με βεβαιότητα ότι ο καπιταλισμός είχε λύσει όλα τα προβλήματά του, τώρα κερδίζει έδαφος μια όλο και διευρυνόμενη κατάθλιψη. Όχι πολύ καιρό πριν, ο Γκόρντον Μπράουν ανήγγειλε θριαμβευτικά το τέλος των κρίσεων.  Μετά από τη συντριβή του 2008 αναγκάστηκε να φάει τα λόγια του.

Το άρθρο έχει γραφτεί στις 21 Οκτωβρίου 2011. Η σύλληψη και ο φόνος του Συνταγματάρχη Καντάφι έχει περιγραφεί  λεπτομερώς από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Με το θάνατο του Καντάφι και την κατάληψη της Σύρτης, το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο συζητάει για τον σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης. Το ΕΜΣ (Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο) έχει ήδη αναγνωριστεί από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις των οποίων τα συμφέροντα εκπροσωπεί. Παρ' όλα αυτά πολλοί απλοί Λίβυοι βλέπουν με δικαιολογημένη καχυποψία το ΕΜΣ και τους ιμπεριαλιστές βοηθούς τους.

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι σε 10 μόνο χρόνια θα κλείσουν τα 100 χρόνια του Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτή η μπροσούρα, που δείχνει το μεγαλύτερο πνεύμα στην παγκόσμια φιλολογία, μας εκπλήσσει ακόμα και σήμερα με την επικαιρότητά-της. Τα πιο σημαντικά τμήματά-της φαίνονται σαν να γράφτηκαν χτες. Βέβαια, οι νεαροί συγγραφείς-της (ο Μαρξ είταν 29 χρονών και ο Έγκελς 27) μπορούσαν να δουν το μέλλον ευρύτερα από οποιονδήποτε προκάτοχό-τους και ίσως κι από οποιονδήποτε μεταγενέστερο.

Τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών της 20ης Νοέμβρη εκπροσωπούν μια μαζική ήττα για το σοσιαλιστικό κόμμα (PSOE), το οποίο εφήρμοσε μέτρα λιτότητας με σκοπό να κάνει τους εργαζόμενους να πληρώσουν για την καπιταλιστική κρίση. Αντιθέτως νίκη σημείωσε το δεξιό Λαϊκό Κόμμα, το οποίο ήρθε για να επιβάλλει ακόμα πιο σκληρές περικοπές προκειμένου να αντιμετωπίσει την οξεία κρίση του ισπανικού καπιταλισμού.

Μια δυναμική γενική απεργία και μαζικές διαδηλώσεις ήταν η απάντηση των Πορτογάλων εργαζομένων απέναντι στον προϋπολογισμό λιτότητας που προτάθηκε από την δεξιά κυβέρνηση του Πέδρο Πάσσος Κοέλιο. Η τρόικα ενέκρινε τα μέτρα που λαμβάνονται ως μέρος της εγγύησης για το πακέτο στήριξης, αλλά απαίτησε περισσότερες περικοπές, καθώς η οικονομία προβλέπεται να συρρικνωθεί κατά 3% τον επόμενο χρόνο.

Τα τελευταία γεγονότα στην Ελλάδα και την Ευρώπη, μας δείχνουν ότι συνεχίζουμε να βρισκόμαστε στο  «μεταίχμιο» δυο καθοριστικών διαδικασιών.

Δύο μέρες πριν (το άρθρο γράφτηκε την Παρασκευή 28/10), η Άνγκελα Μέρκελ είχε προειδοποιήσει ότι η ειρήνη στην Ευρώπη θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο, αν μια συμφωνία δεν επιτευχτεί κατά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ σχετικά με το πώς θα διαχειριστεί την κρίση που έχει απειλήσει το ευρώ και το σύνολο της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μιλώντας στο γερμανικό κοινοβούλιο, είπε: «Κανείς δεν πρέπει να σκεφτεί ότι ένας ακόμα μισός αιώνας ειρήνης και ευημερίας είναι εξασφαλισμένος. Δεν είναι. Και γι 'αυτό λέω, αν το ευρώ αποτύχει, η Ευρώπη θα αποτύχει, και  αυτό δεν πρέπει να συμβεί.»