Tα τύμπανα του πολέμου ηχούν στην Ουάσιγκτον τη μακάβρια μελωδία τους, ανακοινώνοντας μια επικείμενη επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία. Στο Ηνωμένο Βασίλειο ο πιστός ακόλουθος, ο Cameron, επαναλαμβάνει πρόθυμα το πολεμικό σάλπισμα. Το Κοινοβούλιο αναμένεται να στηρίξει τη στρατιωτική επιλογή σε έκτακτη συνεδρίαση που συγκαλείται την Πέμπτη 29 Αυγούστου.
Η άμεση ιμπεριαλιστική επέμβαση σηματοδοτεί μια ριζική αλλαγή της κατάστασης στη Συρία, όπου η εμφύλια σύγκρουση ανάμεσα σε θρησκευτικές σέχτες είχε εξαφανίσει το επαναστατικό δυναμικό των αντικαθεστωτικών διαμαρτυριών που ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2011 κατά τα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης.
Παγιδευμένη στο μηχανισμό ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου, η επανάσταση έχει ανελέητα οπισθοχωρήσει. Η όξυνση των θρησκευτικών συγκρούσεων ενίσχυσε τη στήριξη των Αλεβιτών και των χριστιανικών μειονοτήτων, καθώς και του αστικού πληθυσμού στο καθεστώς του Άσαντ, καθώς απειλούνται από την αυξανόμενη ισχύ της ισλαμικής φονταμενταλιστικής Σουνίτικης αντίδρασης μέσα στην αντιπολίτευση. Η αντίδραση έχει επικρατήσει και στις δύο πλευρές.
Μόλις η αντιπολίτευση πέρασε από ένα μαζικό κίνημα της νεολαίας ενάντια στο καταπιεστικό καθεστώς σε μια στρατιωτική σύγκρουση, οι μάζες μπήκαν σε δεύτερη μοίρα και η ικανότητα της επαναστατικής νεολαίας να απευθύνει έκκληση προς τη μάζα του πληθυσμού και να σπάζει το φράγμα του θρησκευτικού διαχωρισμού σε ταξικές γραμμές, εξουδετερώθηκε. Έτσι, το ερώτημα για το ποιος είχε πρόσβαση σε όπλα, προμήθειες κλπ., έγινε όλο και πιο αποφασιστικό στο στρατόπεδο της αντιπολίτευσης, γεγονός που σηματοδοτεί την άνοδο της μαύρης αντίδρασης με τη μορφή των στρατών της Σουνιτικής Τζιχάντ, κυρίως γύρω από τον Jabhat Al-Nusra. Αυτοί στρατοί, ενισχυμένοι με ξένους μισθοφόρους και τροφοδοτούμενοι από γενναιόδωρες δωρεές και όπλα από το Κατάρ και από άλλους προστάτες από τον Κόλπο, εκσφενδονίστηκαν στο μέτωπο της μάχης. Κάθε εναπομένον επαναστατικό στοιχείο έκτοτε είτε περιθωριοποιήθηκε εντελώς ή συνετρίβη.
Όπως είχαμε προειδοποιήσει τον Ιούνιο, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός τελικά αποφάσισε να επισπεύσει την άμεση επέμβαση παρέχοντας όπλα και εκπαιδεύοντας τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να αλλάξει το συσχετισμό των δυνάμεων μέσα στην αντιπολίτευση και να εμποδίσει τα μέλη της Τζιχάντ να εδραιωθούν στις ηγετικές τους θέσεις.
Αυτή η προσπάθεια ήταν πολύ λίγη και πολύ καθυστερημένη. Ο Ομπάμα απέτυχε παταγωδώς να κερδίσει την υποστήριξη του Κογκρέσου, ενώ η στρατιωτική κατάσταση γρήγορα άλλαξε υπέρ του καθεστώτος Άσαντ που κερδίζει σαφώς τον πόλεμο, αναγκάζοντας έτσι τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό να σπεύσει σε μια πιο άμεση παρέμβαση, προκειμένου να επιβραδύνει και τελικά να εμποδίσει την εδραίωση της στρατιωτικής προέλασης του καθεστώτος της Συρίας.
Το κλειδί για την κατανόηση της σημερινής κατάστασης έγκειται ακριβώς στη δραματική τροπή που πήραν τα γεγονότα στο πεδίο της μάχης στη Συρία.
Χρησιμοποιεί το καθεστώς Άσαντ χημικά όπλα?
Την Τετάρτη, 21 Αυγούστου, ανακοινώθηκε η είδηση της επίθεσης με αέριο Sarin ή κάποιο άλλο χημικό παράγοντα, δολοφονώντας εκατοντάδες αμάχους σε ελεγχόμενη από την αντιπολίτευση περιοχή της Δαμασκού. Σχεδόν αμέσως (και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και πριν από την υποτιθέμενη επίθεση) βίντεο που δείχνουν δεκάδες πτώματα και νοσοκομεία γεμάτα τραυματισμένους αμάχους, ιδιαίτερα παιδιά, δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυο υποστηρίζοντας ότι η επίθεση πραγματοποιήθηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις.
Η αιτιολόγηση της αμερικάνικης επίθεσης που ανακοινώθηκε στη συνέχεια, βασίζεται σε υποτιθέμενα «στοιχεία» που συλλέχθηκαν από τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες, όπου υποστηρίζεται ότι η χρήση των χημικών όπλων κατά του άμαχου πληθυσμού έγινε από το καθεστώς Άσαντ.
Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα κάλεσε την εθνική ομάδας ασφάλειας και την κάλεσε να προετοιμάσει μια αποχαρακτηρισμένη έκθεση, πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια. Τη Δευτέρα, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι δήλωσε ότι τα αποδεικτικά στοιχεία «είναι τρανταχτά», ότι δηλαδή χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα στη Συρία, και ότι η χρήση χημικών όπλων στη Συρία «θα προκαλέσει σοκ στη συνείδηση όλου του κόσμου"
Όπως αναφέρθηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών από κυβερνητικές πηγές των ΗΠΑ, και επαναλήφθηκε από τον αναπληρωτή εθνικής ασφάλειας και σύμβουλο του Ομπάμα στις 14 Ιουνίου, «η χρήση των χημικών όπλων παραβιάζει τους διεθνείς κανόνες και περνάει τις κόκκινες γραμμές που υπήρχαν στη διεθνή κοινότητα εδώ και δεκαετίες» - παρέχοντας έτσι μια θεόσταλτη δικαιολογία για να υποστηρίξει τα σχέδια για μια επίθεση κατά της Συρίας.
Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει κάποια δόση αλήθειας σε αυτό το "φάκελο". Χημικά όπλα είναι πιθανό να βρίσκονται στα χέρια τόσο του συριακού στρατού όσο και των ένοπλων συμμοριών της αντιπολίτευσης. Αν χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα στη συγκεκριμένη επίθεση, θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα ενός τραγικού λάθους εκ μέρους του συριακού στρατού, όπως υποστηρίζουν μερικοί σχολιαστές, ή μιας απελπισμένης κίνησης για να προκληθεί η παρέμβαση των ΗΠΑ που ξέφυγε εκτός ελέγχου από ένα μέρος της ένοπλης αντιπολίτευσης, - ή θα μπορούσε απλά να είναι ψευδής.
Σίγουρα, όμως, δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να μαθευτεί η αλήθεια, ούτε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ – που απεγνωσμένα θέλει να βρει μια δικαιολογία για να παρέμβει – ούτε από τις αποθαρρυμένες δυνάμεις της ένοπλης αντιπολίτευσης, οι οποίες βλέπουν την επέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών ως το μόνο τρόπο για να ανακτήσουν την ευκαιρία να στρέψουν τον πόλεμο υπέρ τους.
Για όποιον καλλιεργεί ελπίδες (όπως δυστυχώς φαίνεται να συμβαίνει με τους περισσότερους από τους ηγέτες του διεθνούς αριστερού και συνδικαλιστικού κινήματος) ότι ο ΟΗΕ θα μπορούσε να διαδραματίσει έναν ρόλο στην πρόληψη της κλιμάκωσης της σύγκρουσης, αρκεί να επαναλάβουμε αυτό που αναφέραμε τον Ιούνιο:
«Ο ΟΗΕ είναι παραγκωνισμένος. Η διπλωματία έχει σβηστεί από τα γεγονότα στο πεδίο της μάχης. Ο πόλεμος θα αποφασίσει τώρα τα πάντα.»
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούμε να μη δώσουμε έμφαση στο γεγονός ότι το καθεστώς Άσαντ δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα για να συντρίψει τους αντιπάλους του - και στην πραγματικότητα θα ήταν σκέτη τρέλα να το πράξουν, παραχωρώντας στις ΗΠΑ τη δικαιολογία να παρέμβει άμεσα στη σύγκρουση.
Η ισορροπία των δυνάμεων στον πόλεμο αυτό έχει μεταστραφεί αρκετά δραματικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών και ο συριακός στρατός έχει αποδειχθεί ότι είναι αρκετά ικανός να εξουδετερώνει τις ένοπλες προσπάθειες της αντιπολίτευσης.
«Στον πόλεμο, η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα» – σύμφωνα με την περιβόητη φράση που αποδίδεται στον Αισχύλο – αλλά ακόμη για τα χαμηλής ποιότητας πρότυπα της πολεμικής προπαγάνδας, όλο αυτό φαίνεται να είναι μια αποτυχημένη φάρσα.
Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει το «φάκελο» στον οποίο ο Τζορτζ Μπους και ο Τόνι Μπλερ ορκίζονταν πανηγυρικά – και επισήμως ψεύδονταν – ότι το ιρακινό καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν είχε στην κατοχή του «όπλα μαζικής καταστροφής», δικαιολογώντας έτσι την καθοδηγούμενη επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003.
Ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού;
Αλλά το θέμα δεν είναι μόνο αν έχουν χρησιμοποιηθεί χημικά όπλα ή όχι και από ποιον. Μετά από περισσότερους από 100.000 θανάτους σε αυτόν τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο στη Συρία κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, η κυβέρνηση των ΗΠΑ τώρα ξαφνικά ανησυχεί ιδιαίτερα για τη δολοφονία των γυναικών και των παιδιών και των αθώων αμάχων. Πόσοι έχουν σκοτωθεί πριν από τα όπλα που παρέχονται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη μία ή την άλλη πλευρά αυτού του αιματηρού διαμεσολαβητικού πολέμου – της Ρωσίας και του Ιράν για την υποστήριξη του καθεστώτος Άσαντ από τη μία πλευρά και της ανίερης συμμαχίας των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας, του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας από την άλλη πλευρά;
Ο τεράστιος αριθμός των θυμάτων μιλάει από μόνος του. Πειράζει που τα παιδιά εκτελούνται στους δρόμους ή μπροστά στους γονείς τους από αντιδραστικούς κακοποιούς για την αψήφιση των λεγόμενων των ισλαμικών νόμων, ή ότι σκοτώνονται σε ένα από τους πολλούς βομβαρδισμούς ολόκληρων συνοικιών που πραγματοποιούνται από τους αντάρτες (ή από το στρατό της Συρίας) με «συμβατικά» όπλα; Πειράζει που ολόκληρες οικογένειες στοιβάχθηκαν, κλειδώθηκαν σε ένα κτίριο και ανατινάχθηκαν με δυναμίτη, όπως συνέβη στην Khalidiya μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει να είναι απόγονοι Χριστιανών ή Αλεβιτών; Είναι σαφές ότι όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να «περάσουν την κόκκινη γραμμή» της ιμπεριαλιστικής υποκρισίας.
Και θα είναι οι πύραυλοι των ΗΠΑ "έξυπνοι" ώστε να κάνουν διάκριση μεταξύ του στρατιωτικού προσωπικού και των αμάχων, όταν θα σαρώνουν τμήματα πόλεων της Συρίας τυλίγοντάς τα στις φλόγες; Ποιος θα υποστεί τις συνέπειες της καταστροφής των υποδομών, της επικοινωνίας, της ενέργειας και νερού, καθώς και τις μακροπρόθεσμες καταστροφικές συνέπειες μιας τέτοιας «χειρουργικής» χρήσης των "συμβατικών" όπλων μαζικής καταστροφής των ΗΠΑ (όπως τα βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου από τις βόμβες που ρίχνονταν στην πρώην Γιουγκοσλαβία); Θα είναι τα ίδια τα παιδιά και οι απλοί πολίτες που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται αυτοί οι απαίσιοι υποκριτές.
Πώς θα βοηθηθούν αυτά τα παιδιά και οι πολίτες από έναν καταιγισμό πυραύλων Κρουζ που θα χτυπήσει τη χώρα τους; Αλλά πάνω απ 'όλα, ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της ιμπεριαλιστικής επέμβασης;
Ο διακηρυγμένος στόχος του χτυπήματος κατά των στρατιωτικών υποδομών του καθεστώτος της Συρίας ως «προειδοποίηση για να μην χρησιμοποιήσει χημικά όπλα» είναι γελοία. Είναι τέτοιο είναι το πρόσχημα της καταστροφής των αποθεμάτων χημικών όπλων, λες και ο συριακός στρατός θα περίμενε υπομονετικά τους Αμερικάνους στρατηγούς να πάρουν το χρόνο τους κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, χωρίς να έχουν θέσει σε εφαρμογή στοιχειώδη αντίμετρα για την προστασία των αποθεμάτων όπλων και την υπεράσπιση της στρατιωτικής επιχειρησιακής ικανότητάς τους από τις αεροπορικές επιδρομές.
Ίσως μια γεύση για τον πραγματικό στόχο της απειλούμενης στρατιωτικής επίθεσης θα μπορούσε να δώσει το ακόλουθο σχόλιο που δημοσιεύθηκε την Κυριακή από τους New York Times:
«Αλλά η κυβέρνηση Ομπάμα θα πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό να παρέμβει πιο δυναμικά στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας. Μια νίκη για μια τις δύο πλευρές θα είναι εξίσου ανεπιθύμητη για τις Ηνωμένες Πολιτείες. »
«Σε αυτό το σημείο, ένα παρατεταμένο αδιέξοδο είναι το μόνο αποτέλεσμα που δεν θα είναι επιζήμιο για τα συμφέροντα της Αμερικής». (NYT, Αύγουστος 25)
Ο πιο πιθανός στόχος της επέμβασης των ΗΠΑ φαίνεται σε εμάς να είναι η σοβαρή επίδραση στην ικανότητα του Συριακού στρατού να αξιοποιήσει τη δυναμική που απέκτησε απέναντι στις στρατιές της αντιπολίτευσης. Οι Αμερικάνοι στρατηγοί έχουν στόχο να τους δώσουν χρόνο, ώστε να μπορούν να αναδιοργανώσουν και να αποκαταστήσουν μια κατάσταση αδιεξόδου, όπου ο πόλεμος θα συνεχίζεται χωρίς καμία από τις δύο πλευρές να είναι σε θέση να τον κερδίσει. Αυτό το σενάριο θα ανοίξει τη δυνατότητα για τους ιμπεριαλιστές να ελιχθούν και να καταλήξουν σε συμφωνία πίσω από τις πλάτες των μαζών που υποφέρουν, μέσω της διπλωματίας και της λεγόμενης «ειρηνευτικής διάσκεψης». Έτσι, ας πούμε αντίο στις κραυγές της υπεράσπισης των άοπλων παιδιών και αμάχων από την απειλή του τερατώδους καθεστώτος Άσαντ!
Είναι μια επικίνδυνη - ακόμη και απελπισμένη - κίνηση από την πλευρά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, η οποία μπορεί να είναι αναποτελεσματική στην καλύτερη περίπτωση και να τους σύρει σε μια πολύ βαθύτερη, άμεση εμπλοκή στη σύγκρουση – αυτό που φοβούνται περισσότερο οι Αμερικάνοι στρατηγοί. Ο συριακός πόλεμος έχει ήδη τα χαρακτηριστικά ενός συγκαλυμμένου πολέμου μεταξύ των σημαντικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην περιοχή.
Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ο ρωσικός στρατός έχει ήδη παραδώσει στον Άσαντ προηγμένες συστοιχίες πυραύλων S-300 επιφανείας-αέρος, που τις χειρίζονται Ρώσοι τεχνικοί. Ποιες όμως θα είναι οι συνέπειες μια εναέριας επίθεσης των ΗΠΑ που θα σκοτώσει Ρώσους στρατιώτες είναι ζήτημα ανοιχτό σε προβληματισμό. Η επίθεση των ΗΠΑ μπορεί να ξεκινήσει από τέσσερα αντιτορπιλικά που έχουν εγκατασταθεί από το Ναυτικό των ΗΠΑ στην περιοχή τις τελευταίες ημέρες. Όμως, οι επιλογές των ΗΠΑ για επίθεση στη Συρία περιλαμβάνουν αεροπορικές βάσεις σε διάφορες μεσογειακές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία.
Εν μέρει σαν απάντηση σε αυτό, η Ρωσία έχει ανακοινώσει, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, τη δημιουργία μιας μόνιμης παρουσίας στη Μεσόγειο και έχει μετακινήσει στην περιοχή αρκετά μεγάλα μεταγωγικά πλοία, πλοία ανεφοδιασμού και αντιτορπιλικά.
Μέσω των διεθνών μέσων ενημέρωσης γινόμαστε μάρτυρες της έναρξης μιας εκστρατείας προπαγάνδας που στοχεύει στην προετοιμασία της «κοινής γνώμης» για μια άμεση στρατιωτική επέμβαση από την πλευρά του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και τους ήσσονος σημασίας εταίρους τους.
Είναι ένα στοιχειώδες καθήκον για τους επαναστάτες σε διεθνές επίπεδο να ξεσκεπάσουν τα πραγματικά συμφέροντα του ιμπεριαλισμού και να αντιταχθούν σε αυτή την επέμβαση, η οποία δεν έχει τίποτα να κάνει με ανθρωπιστικούς λόγους. Οι συριακές μάζες είναι απλά πιόνια σε ένα μεγαλύτερο κυνικό παιχνίδι σκακιού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Ο ιμπεριαλισμός δεν έχει τίποτα να προσφέρει στο συριακό λαό και τις μάζες στη Μέση Ανατολή. Κατά τα τελευταία τρία χρόνια εκατομμύρια βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, εργασία, ψωμί, αξιοπρέπεια, τέλος στη διαφθορά και τα βάναυσα καταπιεστικά καθεστώτα. Οι επαναστατικές δυνάμεις κατάφεραν να ανατρέψουν ορισμένα από αυτά τα μισητά καθεστώτα, αλλά έχουν αποτύχει μέχρι στιγμής στην ανατροπή του συστήματος που τα δημιούργησαν και την ανατροπή των κυρίαρχων τάξεων που επωφελούνται από αυτό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στη Λιβύη και τη Συρία, η αποτυχία αυτή έχει πληρωθεί με εμφύλιο πόλεμο και αιματηρή αντίδραση, και έχουμε δει ότι ακόμη και οι πιο βασικές φιλοδοξίες των μαζών δεν μπορούν να καλυφθούν εντός του συστήματος του καπιταλισμού.
Η έκκλησή μας προς τη νεολαίας και την εργατική τάξη της Συρίας, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές και εθνικές διαιρέσεις, είναι να μην εμπιστεύονται τους ιμπεριαλιστές, να μην εμπιστεύονται ούτε τον Άσαντ, ούτε την αντιδραστική αντιπολίτευση, αλλά να προετοιμάσουν και να ενωθούν με τα αδέρφια τους, τις μάζες της Μέσης Ανατολής σε έναν κοινό αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό και την ιμπεριαλιστική καταπίεση. Περισσότερες επαναστατικές εξεγέρσεις προετοιμάζονται σε όλη την περιοχή και είναι εδώ, στη Συρία, όπου βρίσκεται το μονοπάτι για την απελευθέρωση των μαζών στον αραβικό κόσμο.