„Toczymy wojnę nie tylko, by wesprzeć Ukraińców, Toczymy przede wszystkim wojnę przeciwko Rosji, prowadzoną przez proxy, i istotne jest, abyśmy ją wygrali” – powiedział przedstawiciel USA Seth Moulton na antenie Fox News. Możliwe, że wyraził się dosadniej niż pozostali, niemniej jednak oficjalni przedstawiciele administracji Bidena przekazują to jednoznacznie. Na pytanie, co USA uznałyby za sukces w wojnie, sekretarz obrony Bidena, Lloyd Austin, oświadczył: „Chcemy, aby Rosja została osłabiona”.

W listopadzie 1918 roku, Niemcy opanowała rewolucja. Latem 1919 roku, klasa robotnicza zdobyła władzę i zadeklarowała powstanie Bawarskiej Republiki Rad. Podczas jej krótkiego, heroicznego żywota, Republika zmuszona była walczyć nie tylko z otwartą kontrrewolucją, lecz też przeciw skutkom swego własnego niedoświadczenia. 

Otrzymaliśmy raport o rosnących represjach w Rosji w związku z przedłużającą się „operacją specjalną” (tj. wojną na Ukrainie). Nawet najłagodniejsza krytyka inwazji jest uciszana pod groźbą aresztowania. Niezależne źródła informacji i platformy mediów społecznościowych są zamykane, a każdy, kto wyraża dezaprobatę wobec wojny, jest nazywany „zdrajcą narodu”. Działania te są oznaką słabości, a nie siły prezydenta Władimira Putina i spowodują jedynie narastanie niechęci mas.

Stanowisko IMT (której członkiem jest Czerwony Front) wobec konfliktu na Ukrainie jednoznacznie potępia rosyjski atak, solidaryzuje się z ludnością Ukrainy i popiera jej prawo do samostanowienia, bez zależności od Zachodu lub Rosji. Jednocześnie nie popiera żadnego państwa burżuazyjnego w tym, ani żadnym innym konflikcie. Ponadto stara się zbadać przyczyny, które doprowadziły do konfliktu na Ukrainie a, także jego możliwe skutki. 

A więc zaczęło się. Siły rosyjskie przypuściły zmasowany atak na Ukrainę. Wczesnym rankiem, w krótkim telewizyjnym przemówieniu, prezydent Rosji Władimir Putin zapowiedział o świcie „specjalną operację wojskową”. W ciągu kilku minut od emisji, około godziny 5 rano czasu ukraińskiego, w pobliżu głównych miast Ukrainy, w tym stolicy – Kijowie, można było usłyszeć wybuchy.

Tak zwany Konwój Wolności zdominował prasę na przestrzeni ostatnich kilku tygodni, a od tygodnia blokuje centrum miasta przy Parliament Hill w Ottawie. Mimo że liczba uczestników blokady zmniejszyła się, nie ma jednak żadnych oznak, by zamierzali ją opuścić w najbliższym czasie. Wielu z nich przysięgło pozostać, dopóki ich postulaty uchylenia wszystkich środków sanitarnych na wypadek pandemii nie będą zrealizowane.

Napięcia związane z gromadzeniem sił wojskowych na granicy ukraińsko-rosyjskiej powracają z początkiem 2022 roku, choć zostały one obecnie przyćmione przez wydarzenia w Kazachstanie. Zanim Kazachstan wyparł z przekazów informacyjnych to wymachiwanie szabelką, nie było widać, by ktokolwiek naprawdę wierzył, że dojdzie do sytuacji o skali wojny. Mieszkańcy Ukrainy i Rosji zmęczyli się politycznym pokerem, w którym stawką jest ich przyszłość. Obecnie o wojnie na poważnie mówią tylko sowicie opłacani naganiacze medialni.

W ostatnich kilku miesiącach na łamach światowych mediów mówi się o nowej wojnie w Europie. Według amerykańskich służb wywiadowczych Rosja przerzuciła ponad 100 tys. żołnierzy na granicę z Ukrainą. Prowadzi też wspólne ćwiczenia wojskowe z Białorusią. Stany Zjednoczone i NATO podjęły szereg rozmów z Rosją, jednak żadne z nich nie przyniosły rozwiązania sytuacji.

Postmodernizm jest amorficzną szkołą filozoficzną, która zyskała na popularności w okresie powojennym. Początkowo jako marginalny nurt, z czasem urósł do rangi jednej z dominujących szkół filozofii burżuazyjnej, przenikającej do dużej części, jeśli nie do większości dzisiejszego środowiska akademickiego. Poniżej publikujemy artykuł Daniela Morley’a i Hamida Alizadeh, pierwszy z serii artykułów, które z marksistowskiej perspektywy będą analizować różne aspekty postmodernizmu.

W tym miesiącu a dokładniej 25 grudnia przypada 30. rocznica upadku Związku Radzieckiego. Najpotężniejsze zdeformowane państwo robotnicze pogrążało się w chaosie, ponieważ rzekomi komuniści plądrowali państwo i jego aktywa, czemu kibicowali zachodni imperialiści. Kapitalizm ujawnił swoje brutalne oblicze, a robotnicy Związku Radzieckiego musieli zapłacić za to wysoką cenę.

[Source]

Charakter Związku Radzieckiego

Rewolucja rosyjska 1917 roku była największym wydarzeniem w historii ludzkości. Po

W okresie powojennym MI5 (brytyjska agencja bezpieczeństwa wewnętrznego) nie zwracała uwagi na działania trockistów w kraju, uważając zagrożenie, które ci stwarzali, za minimalne. Tym niemniej, w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych rozwój założonej przez Teda Granta sprawnie działającej, profesjonalnej i obeznanej w teorii organizacji Militant(ang. „bojownik” czy „tendencja bojowa”) zmienił stosunek Security Services (inna nazwa MI5) wobec trockizmu.

Jako tłumacze zdecydowaliśmy się na przełożenie angielskiej formy „housework” na „obowiązki domowe”. Zdecydowaliśmy się na taki zabieg ze względu na znacznie szersze znaczenie „work” w języku angielskim niż praca w języku polskim co nie pozwala na rozróżnienie stanowiące temat tej pracy. Mamy nadzieje ze ten zabieg uczyni tekst klarowniejszym dla polskiego czytelnika.

Jak zdobywamy wiedzę? Czy poza naszym postrzeganiem zmysłowym istnieje świat realny? A jeśli tak – jaka jest nasza z nim relacja? W tym istotnym artykule teoretycznym Alan Woods, redaktor portalu In Defence of Marxism (marxist.com) podejmuje się obrony materializmu przed atakami idealizmu i obskuranckiego, postmodernistycznego subiektywizmu, tak popularnego dziś na uniwersyteckich kampusach.

Wybory federalne w Rosji już się zakończyły. Jak przewidywaliśmy, zostały one całkowicie sfałszowane przez reżim. Choć wydawać by się mogło, że Partia Komunistyczna otrzymała większość rzeczywistych głosów, dosłownie w ciągu jednej nocy władze stworzyły potrzebny im wynik. Ten bezczelny akt całkowitego sfałszowania wyników wyborów wywoła tylko rosnący gniew w społeczeństwie.

W Brytanii ceny rosną, a przedsiębiorstwa odnotowują niedobory towarów. Jest oczywiste, że anarchia kapitalistycznego rynku nie jest w stanie zapewnić społeczeństwu podstawowych potrzeb. Argumenty za socjalistycznym centralnym planowaniem nigdy nie były tak silne jak teraz.