Ακριβώς δώδεκα μήνες πριν, σε ένα άρθρο με τίτλο: 2011: Αισιοδοξία ή Απαισιοδοξία, έγραψα τα εξής: «Η πρώτη επίδραση της κρίσης ήταν ένα σοκ, όχι μόνο για τους αστούς αλλά και για τους εργαζομένους. Υπήρξε μια τάση οι εργαζόμενοι να προσπαθήσουν να κρατηθούν με κάθε τρόπο στη δουλειάς τους αποδεχόμενοι μεγάλες περικοπές στους μισθούς τους, κάτι που ήταν φυσιολογικό, ιδιαίτερα από τη στιγμή που οι ηγέτες των συνδικάτων και των κομμάτων τους δεν προσέφεραν καμία εναλλακτική λύση. Αλλά αυτή διάθεση θα μετατραπεί γρήγορα σε ένα γενικό αίσθημα θυμού και πικρίας, η οποία αργά η γρήγορα θα επιδράσει πάνω στις μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων»